Günlerden bayramın birinci günü yer İstanbul. Sokaklar eski
moda western (vestern) film çekecek kadar sakin, düello yapılabilecek kadar
boş. Şehrimin tüm kaosu 2 gün içinde logar kapağından akar gibi tahliye edildi
ve şu anda tek tük geçen arabalarla kuşların sesi hakim soluduğum nefese.
Geride kalanların, ben
de İstanbul’u bayramda seviyorum, çok güzel oluyor şarkısını hiç mırıldanmayacağım,
çünkü çok baydı. Ama bu noktada dikkatimi çeken iki unsur var.
SIĞIŞIRIZ BE ABİ
Yahu nasıl bir hayat yaşıyorsak, nasıl bir baskı altındaysak
toplasan iki günlüğüne bir yerlere kaçıyoruz, hem de onca trafik, stres ve her
bayram görmeye alışkın olup da bile bile lades dediğimiz ölüm tehlikesi
karşısında. Hadi kaçtık diyelim, ki ben de birkaç kez yaptım o deliliği, ulen
gittiğin yer daha büyük bir azap. Ama olsun biz sığışırız abi; yola sığışırız,
arabaya sığışırız, gittiğimiz yerdeki otele sığışırız, artık bıçak nasıl kemiğe
dayandıysa; çıkar bizi buradan kıvamına geldik hepimiz.
TAHLİYE
Allah korusun yarın öbür gün bir meteor İstanbul’a yaklaşıyor
olsa, öyle teyakkuz durumuna filan girip
millete Amerikan panikleri yaşatmaya gerek
yok. Sen bir hafta önceden haber ver yeter. Maksimum iki gün içinde, en sağlam
askeri düzen altında hiçbir yönlendirme ve müdahaleye gerek kalmadan şehri
boşaltır; dönünce de harfiyatı kaldırıp yıkılanların yerine yenisini lego yapım
süresinde dikeriz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder