KAİZEN

Japon yönetim anlayışı olan Kaizen sürekli iyileştirme anlamına gelir ve emirlerin ustalık derecesine göre alt kademelerin yönlendirmesiyle oluşacağını temel alır.

Önemli olan nokta yönetimin sert esen rüzgarlarına rağmen koltuklarına tutunmayı başarmış olanların, işi yapanlar ve dokunanlar kadar iyi bilemeyeceği gerçeğini kabullenmesidir. Bu tevazulu tutum sayesinde üretim esnasında oluşan hatalar gözle görülür biçimde düşüşe uğrayınca, kârlılık da ne oldum delisi gibi havalara fırlamıştır.

Peki adını seminer salonlarında rakip firmanın ya da paralel departmanın yöneticisine kireçlenen sohbetin arasında yahut ben de varım demeden önce selam verircesine ağzımıza doladığımız bu kaizen neden memleketimizde bir türlü dikiş tutturamıyor ?

İşçiler mi yaptığından habersiz yoksa müdürler mi leblebiden müdür? İkisinin de geçerliliği en hızlı ulaşımın torpille sağlandığı coğrafyamda  mümkün olsa da, bu defa yaşın kurunun yanında yanmasına müsaade etmeyelim.

Kısa cevap mesleki inat. İşçiler nasıl olsa yapıyoruz diyerek boş vermişliğin serin gölgesinde rutinlerini sürdürürken, yöneticiler ise okulunu okuduk biz hele şu raporlara bir daha bakalım duruma göre kabı değiştirip birkaç dal keselim edasıyla toplantı odalarına yeni bulunan heyecanlı tarikatın mabetlerine koşar gibi doluşmakla meşguller.

Zaten birbirleriyle iletişime geçmeleri  ve fikirlerinin her ne olursa olsun üstünlüklerini kabul edip eksik bilgilerini Türkçelerinin kristal kırılganlığına yahut barbar tonlamalarına aldırmadan diyaloglarını sürdürerek sonuçlandırmaları hep hayali kurulan ancak asla gerçeğe dönüşmeyen tatlı bir rüya olsa gerek.

Cüppelerini çıkartıp aynı tabağa kaşık vurarak işe alınma amacını unutmayanlar ise afili başlıklara ihtiyaç duymadan imrenerek baktığımız refleksi genetik kodlarına çoktan kazıdılar. Nasıl yani sorumuza, havada asılı kalmak için yerçekimsiz ortama ihtiyaç duymayan ve bunu gayet olağan kabul eden kabilenin bir üyesi olarak sadece çekik gözleri ile “KAİZEN” dediler.